اختلال کمبود توجه/بیش فعالی (ADHD)
اختلال کمبود توجه/بیش فعالی (ADHD)
Blog Article
ADHD در کودکان چیست؟
اختلال کمبود توجه/بیش فعالی (ADHD) یک اختلال رفتاری است. به آن اختلال کمبود توجه نیز می گویند. اغلب برای اولین بار در دوران کودکی تشخیص داده می شود. 3 نوع وجود دارد:
- ADHD، ترکیبی. این رایج ترین نوع است. کودک تکانشی و بیش فعال است. او همچنین در توجه کردن مشکل دارد و به راحتی حواسش پرت می شود.
- ADHD، تکانشی/بیش فعال. این کمترین نوع ADHD است. کودک تکانشی و بیش فعال است. اما او در توجه کردن مشکلی ندارد.
- ADHD، بی توجه و حواس پرتی. کودک مبتلا به این نوع اغلب بی توجه است و به راحتی حواسش پرت می شود.
برای مشاوره با روانشناس کودک در تهران با گروه ویان تماس بگیرید
چه چیزی باعث ADHD در کودک می شود؟
علت دقیق ADHD ناشناخته است. اما تحقیقات نشان می دهد که ژنتیکی است. این یک مشکل مبتنی بر مغز است. کودکان مبتلا به ADHD سطح کمی از یک ماده شیمیایی مغز (دوپامین) دارند. مطالعات نشان می دهد که متابولیسم مغز در کودکان مبتلا به ADHD در بخش هایی از مغز که توجه، قضاوت اجتماعی و حرکت را کنترل می کنند، کمتر است.
کدام کودکان در معرض خطر ADHD هستند؟
ADHD تمایل دارد در خانواده ها ایجاد شود. بسیاری از والدین کودکان مبتلا به ADHD در جوانی علائم ADHD را داشتند. این بیماری اغلب در برادران و خواهران یک خانواده دیده می شود. پسران بیشتر از دختران به ADHD از نوع بیش فعال یا ترکیبی مبتلا هستند.
موارد دیگری که ممکن است خطر را افزایش دهند عبارتند از:
- مصرف سیگار و الکل در دوران بارداری
- قرار گرفتن در معرض سرب در کودکی
- صدمات مغزی
- وزن کم هنگام تولد
علائم ADHD در کودک چیست؟
هر کودک مبتلا به ADHD ممکن است علائم متفاوتی داشته باشد. او ممکن است در توجه کردن مشکل داشته باشد. یک کودک همچنین ممکن است تکانشی و بیش فعال باشد. این علائم اغلب با هم اتفاق می افتد. اما ممکن است یکی بدون دیگران اتفاق بیفتد.
در زیر شایع ترین علائم ADHD آورده شده است.
بی توجهی
- طول توجه کوتاهی نسبت به سن دارد
- برای گوش دادن به دیگران مشکل دارد
- برای رسیدگی به جزئیات مشکل دارد
- به راحتی حواسش پرت می شود
- فراموشکار است
- مهارت های سازمانی ضعیفی نسبت به سن دارد
- مهارت های مطالعه ضعیفی نسبت به سن دارد
تکانشگری
- اغلب حرف دیگران را قطع می کند
- به سختی منتظر نوبت خود در مدرسه یا بازی های اجتماعی است
- تمایل دارد به جای منتظر ماندن برای فراخوانی، پاسخ‌ها را واضح کند
- اغلب و اغلب بدون فکر کردن قبل از اقدام، ریسک می کند
بیش فعالی
- به نظر می رسد همیشه در حرکت است. می دود یا صعود می کند، در مواقعی که هدف مشخصی جز حرکت ندارد
- برای ماندن روی صندلی حتی زمانی که انتظار می رود مشکل دارد
- وقتی روی صندلی می‌نشینید با دست‌های خود بی‌قرار می‌شود یا تکان می‌خورد
- زیاد حرف میزنه
- برای انجام فعالیت های آرام مشکل دارد
- بارها و بارها چیزهایی را از دست می دهد یا فراموش می کند
- قادر به ماندن در کار نیست و بدون انجام کاری از یک کار به کار دیگر می رود
این علائم ممکن است شبیه سایر مشکلات سلامتی یا رفتاری باشد. به خاطر داشته باشید که بسیاری از این علائم ممکن است در کودکان و نوجوانانی که ADHD ندارند رخ دهد. یک بخش کلیدی در تشخیص این است که علائم باید تا حد زیادی بر عملکرد کودک در خانه و مدرسه تأثیر بگذارد. مطمئن شوید که فرزندتان برای تشخیص به پزشک خود مراجعه می کند.
ADHD چگونه در کودک تشخیص داده می شود؟
یک متخصص اطفال، روانپزشک کودک یا یک متخصص سلامت روان ممکن است ADHD را تشخیص دهد. برای انجام این کار، او با والدین و معلمان صحبت می کند و رفتار کودک را زیر نظر می گیرد. تشخیص همچنین به نتایج آزمایشات فیزیکی، سیستم عصبی و سلامت روان بستگی دارد. ممکن است از آزمایش‌های خاصی برای رد سایر مشکلات سلامتی استفاده شود. دیگران ممکن است مهارت های تفکر و مجموعه مهارت های خاصی را بررسی کنند.
ADHD در کودکان چگونه درمان می شود؟
درمان به علائم، سن و سلامت عمومی کودک شما بستگی دارد. همچنین به شدت این وضعیت بستگی دارد.
درمان ADHD ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- داروهای محرک روانی این داروها به تعادل مواد شیمیایی در مغز کمک می کنند. آنها به مغز کمک می کنند تا تمرکز کند و ممکن است علائم اصلی ADHD را کاهش دهند.
- داروهای غیر محرک اینها می توانند به کاهش علائم ADHD کمک کنند و اغلب همراه با داروهای محرک برای نتایج بهتر استفاده می شوند.
- آموزش مدیریت رفتار برای والدین. فرزندپروری کودکان مبتلا به ADHD ممکن است سخت باشد. می تواند باعث ایجاد چالش هایی شود که باعث ایجاد استرس در خانواده می شود. کلاس های مهارت های مدیریت رفتار برای والدین می تواند به کاهش استرس برای همه اعضای خانواده کمک کند. این آموزش اغلب در یک محیط گروهی اتفاق می افتد که حمایت والدین به والدین را تشویق می کند. تکنیک های مدیریت رفتار تمایل به بهبود رفتارهای هدفمند در کودک، مانند تکمیل کار مدرسه دارد.
- درمان دیگر خود مدیریتی، برنامه های آموزشی و کمک از طریق مدرسه فرزندتان.
چگونه می توانم از ADHD در کودکم جلوگیری کنم؟
کارشناسان نمی دانند چگونه از ADHD در کودکان جلوگیری کنند. اما لکه بینی و درمان زودهنگام آن می تواند علائم را کاهش دهد و رشد طبیعی کودک شما را تقویت کند. . همچنین می تواند کیفیت زندگی کودک شما را بهبود بخشد.
چگونه می توانم به فرزندم کمک کنم با ADHD زندگی کند؟
در اینجا مواردی وجود دارد که می توانید برای کمک به فرزند خود انجام دهید:
- تمام قرارهای ملاقات با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی فرزندتان را نگه دارید.
- با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی فرزندتان در مورد سایر ارائه دهندگانی که در مراقبت از فرزند شما مشارکت خواهند داشت صحبت کنید. فرزند شما ممکن است از تیمی شامل مشاوران، درمانگران، مددکاران اجتماعی، روانشناسان، روانشناسان مدرسه، مشاوران مدرسه، معلمان و روانپزشکان مراقبت دریافت کند. تیم مراقبت از کودک شما به نیازهای کودک شما و میزان جدی بودن ADHD بستگی دارد.
- به برنامه های درمانی رفتاری و آموزشی پایبند باشید. با تیم خود کار کنید تا در صورت عدم موفقیت، برنامه را تنظیم کنید.
- داروها را طبق دستور تجویز کنید
- در مورد ADHD فرزندتان به دیگران بگویید. با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی فرزندتان و مدارس برای ایجاد یک برنامه درمانی همکاری کنید.
- برای پشتیبانی از خدمات محلی محلی تماس بگیرید. ADHD می تواند استرس زا باشد. ارتباط با سایر والدینی که دارای ADHD کودک هستند ممکن است مفید باشد.
نکات کلیدی در مورد ADHD در کودکان
- ADHD یک اختلال رفتاری است. اغلب اولین بار در دوران کودکی تشخیص داده می شود.
- 3 نوع عمده وجود دارد. آنها بر اساس علائم کودک هستند.
- کودک مبتلا به ADHD ممکن است در توجه کردن مشکل داشته باشد. او همچنین ممکن است تکانشی و بیش فعال باشد.
- علت ADHD ممکن است ژنتیکی باشد. تمایل دارد در خانواده ها اجرا شود.
- یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی پس از مشاهده رفتار کودک و انجام آزمایشات خاص، ADHD را تشخیص می دهد.
درمان اغلب شامل دارو است. والدین همچنین ممکن است در زمینه مهارت های مدیریت رفتار آموزش ببینند. فرزند شما همچنین ممکن است بتواند در مدرسه آموزش های خود مدیریتی را بگذراند.